"Jeśli źdźbło trawy było dla mrówki drzewem, czym musiałoby być

prawdziwe drzewo albo cały trawnik? Może, pomyślał, mrówki po prostu

nie były świadome tego ogromu, a nie mając pojęcia o własnej nieistotności, 

radziły sobie jakoś z życiem, a nawet były szczęśliwe?

Cała sztuczka polegała na tym, że należało mieć wsteczne aspiracje,

spoglądać na świat z punktu widzenia dziecka, a im więcej się widziało 

tym mniej czuło się szczęśliwym?

Może Rachel była mrówką, która widziała drzewa i miała świadomość tego,

jak daleko jest do szczytu, jak daleko do krawędzi?"

                                                                      Patrick Gale